पछिल्लो समय मुख्यसचिवमा अर्यालहरुको पकड देखिएको छ । बैकुण्ठ अर्याल,एकनारायण अर्याल हुँदै सोमबारमात्र जीवनभर तथ्यांक सेवामा काम गरेका काठमाडौं जोरपाटीका सुमनराज अर्यालले बाजी मारेका छन् ।
बिज्ञापन
जसरी प्रहरीतर्फ सिनियर दानबहादुर कार्कीलाई मुख्य सचिव बनाइयो । उसैगरी प्रशासनतर्फ पनि सिनियारिटी मिचिएन र सुमन अर्याल मुख्य सचिव बनाइएको चर्चा गरिए पनि गोकर्णमणि दुवाडीलाई फालेर सुमन अर्याललाई मुख्य सचिव बनाइएको बिषय भुल्नु हुँदैन । मुख्य सचिवका खास दावेदार गोकर्णमणि दुवाडी थिए तर सचिव बन्दा पाँच पल्ट बल्डयाङ्ग खाएर केपी शर्मा ओली प्रधानमन्त्री हुँदा छैंटौं पटकमा बल्ल सचिव बनेका दुवाडी जेनजीको आन्दोलन दमन गरेको भन्दै रिङ्ग आउट भएका हुन । जेनजी विद्रोहको क्रममा राजनीतिक दलका शीर्षस्थ नेताहरुको घर छानी छानी आगो लगाइयो । प्रशासनतर्फ उनै गोकर्णमणिको घरमा मात्र आगजनी र ढुङ्गामूढा भयो । र मुख्य सचिव हुने प्रवल सम्भवना रहेको गोकर्णमणि सचिवबाटै घर फर्किनुपर्ने स्थिति आयो । तीन महिना अगाडि भरतमणि सुवेदीले राजीनामा नठोकेको भए उनी मुख्य सचिवका प्रवल दावेदार थिए । उनले राजीनामा दिँदा,गोकर्णको मुहारमा कालो धब्बा लाग्दा उनी मुख्य सचिव हुनबाट रिङ्ग आउट हुन पुगेका हुन ।
बिज्ञापन
०६७ साल चैतमा गोकर्णमणि दुवाडीसँगै कृष्णबहादुर राउत, मानबहादुर बि. के. र लक्ष्मीकुमारी बस्नेत सहसचिव भएका थिए । जसमध्ये दुवाडी र राउतमात्र खुला प्रतिष्प्रर्धाबाट मैदानमा उत्रिएका हुन । मानबहादुर बि. के दलित कोटा उपयोग गरेर पहिलो दलित सचिव बने अहिले रिटायर्ड पछि विश्वविद्यालयमा नियुक्ति भेटेका छन् । केही अगाडिमात्र लक्ष्मी बस्नेत महिला कोटाबाट सहसचिव हुँदै सचिव बढुवा भएकी हुन ।
सहसचिवमा सिनियर भएर पनि लक्ष्मीकुमारी बस्नेत, कृष्णबहादुर राउत, राधिका अर्यालले समेत समयमा एसइडिपी तालिम नलिएका कारण उनीहरुभन्दा कनिष्ठ सहसचिवहरु सचिवमा उक्लदा समेत उनीहरु सचिव हुन सकेका थिएनन् । सो समयमा एसइडिपी तालिम बहिष्कार गरिरहेका कारण कृष्णबहादुर राउत ढिला गरी सचिवमा बढुवा भएका हुन । राउत ७८ पुस अन्तिममा मात्र सचिवमा बढुवा भएका हुन । ०३४ सालमा उदयपुरको गाइघाटमा जन्मिएका राउत ०६७ मै खुला प्रतिस्पर्धाबाट सहसचिवमा नाम निकालेका थिए । ०५९ मा अधिकृत बनेका राउत त्यसको करिब ८ वर्षमा सहसचिव भए । उनी सहसचिव भए पछि पाँच वर्षभित्र लिइसक्नु पर्ने एसइडिपी तालिममा सहसचिव भएको दश बर्ष बित्दा पनि लिएका थिएनन् । उनका व्याजी विष्णुप्रसाद नेपाल, मधुकुमार मरासिनी, मानबहादुर बिके, वीरबहादुर राईमध्ये केहीले सचिवबाट अवकाश पाइसकेका थिए उनी सचिवमा उक्लदा ।
बिज्ञापन
समयमै एसइडिपी तालिम लिएर वरियताक्रम अनुसार छिट्टै सचिवमा पदोन्नति हुँदा उनीहरु पेन्सन सुविधाबाट बञ्चित हुने हुँदा केही सहसचिवले तालिम बहिस्कार गरेका थिए । निजामतीमा पेन्सनको लोभ नगरी जागिर छाड्नेमा दीपेन्द्र विक्रम थापा र युवकध्वज जिसी लगायतका केही प्रशासकहरु मात्र छन् ।
लक्ष्मी बस्नेत,राधिका अर्याल,बीरेन्द्र कुमार यादवहरुले समयमा सहसचिवको तालिम नलिँदा र ढिलो गरी बढुवा हुँदा अहिले समुनको भाग्य चम्किएको हो । यदी समयमै तालिम लिएका भए दुवाडी पछि राउत मुख्य सचिवको दावेदार रहन्थे तर पेन्सनको लोभमा तालिम छल्दा उनी निकै ढिला गरीमात्र सचिवमा उक्लिए । त्यसो हुँदा उनीभन्दा निकै जुनियर सुमनराज अर्यालहरुको भाग्य चम्कन पुगेको हो ।
